τεθλασμενες ανυπαρκτες τεμνομενες ευθειες

Τον τελευταιο καιρο δεν μπορω να γραψω
Δεν ξερω,ισως γιατι αισθανομαι μια χαρα
Γιατι αυτά τα σκιρτηματα τις στιγμες που μιλαμε
οι σκεψεις που ταξιδευω, μαζι
Αναθυμιασεις καιγομενων κορμιων
Και η μυρωδια σου εχει μεινει
Εχει μολυνει το αιμα που ρεει παγωμενο μεσα μου
Δεν ξερω κάθε φορα θελω να σου πω ποσο σε θελω
Πως θα’κανα τα παντα για να ειμαι μαζι σου
Όμως το ξερω,το ξερω πως αυτό δεν θα γινει,
Γιατι εγω ειμαι εδώ κι’εσυ εκει
Μεσα μου όμως υπαρχει αυτή η ελπιδα,αυτή η ελπιδα που θελεις να την χασεις
Να εξαφανιστει μαζι με το προσωπο το οποιο επιθυμεις
Μερικες φορες αναρωτιεμε τι εγινε εκεινο το βραδυ;
Πως τοσο ευκολα ηρθα και σου μιλησα,πραγματικα δεν τα κανω εγω αυτα,
πανω που ετοιμαζομουν να φυγω
σε ειδα.
Ειδα ένα πλασμα να στεκεται εκει σε μια γωνια,ολομοναχο του,να κοιταζει τον κοσμο που χορευε σαν κατι αποκοσμο,σαν να περιμενες κατι για να γινεις μερος του,
ένα ξεχωριστο μερος όμως,ενιωσα ότι σε ηξερα.οχι ότι σε ειχα γνωρισει αλλα ότι σε ηξερα.
Ότι η παρουσια μου γνωρισε την υπαρξη της δικια σου. εχεις κατι από εμενα,κιεγω από εσενα ότι με καποιον ανυπαρκτο τροπο ειμασταν ομοιοι.παρομοιοι….

Ένας μυθος,και πραγματικα αυτό που εζησα εκεινη την ημερα ηταν μαγικο
Σαν βγαλμενο μεσα από παραμυθι για μικρα ‘’ερωτευμενα’’ παιδακια
....και την εσωσε από τον κακο δρακο,
Τωρα ζουνε ευτιχισμενοι,παντρευτικαν κιεκαναν παιδακια.ενα καστρο μεσα στα βουνα και στα λαγκαδια,με παρεα τα ξωτικα,καλικαντζαρους και ότι άλλο μπορεις να φανταστεις…κιεζησαν αυτοι καλα κιεμεις καλυτερα.
-ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ

Σε θελω
Σε θελω απειρα,και μαρεσει που ποναω τοσο πολύ,και γνωριζω ότι αν όχι τωρα σε λιγο καιρο θα μου πεις αντιο,χωρις να ξερεις τιποτα από όλα αυτά,γιατι ειμαι πολύ δειλος για να σου πω αυτό που νιωθω.Γιατι είναι απολυτα ηλιθιο να νιωθω κατι τετοιο για ένα ατομο που περασα ορισμενες ωρες(ορισμενες φανταστικες ωρες)γιατι αποκλειετε να γυρισεις να με κοιταξεις στο φως του ηλιου.και γιατι πολύ απλα δεν θα περιμενεις εμενα για κανεναν λογο.-οσο και να μου λες ότι θα με περιμενεις ξερω πως αυτό είναι μη εφικτο

Μπορει και να σ’αγαπω,μπορει και οντως αυτή η σπιθα,που μετα εγινε φωτια και τωρα μου καει τα σωθικα κάθε χιλιοστο του δευτερολεπτου που περναει,να σήμαινε κατι
Όχι αποκλειετε …
Μακαρι να μην αποκλειοταν
Δεν ξερω.
Δεν θελω να πω αντιο
αντιο