Έχω την ανάγκη
Ναι ξαναγράφω για να αποφύγω τον φόνο
Πονος, μισος
Πόθος και πάθος
Όμως εσύ είσαι ένα ανείπωτο ψέμα που δεν θα έπρεπε να υπάρχει
Είσαι ένα τίποτα και είσαι πολλά
Νιώθω όπως όταν χαϊδεύεις ένα τριαντάφυλλο
Το θέλεις, σ'αρεσει όσο τίποτε άλλο κι'ομως αυτό θα σε πονέσει
Όσο κι'αν εσύ το αγαπάς και το προσέχεις
Και θα συνεχίσεις να πονάς μέχρι να πάρεις την απόφαση να το ξεφορτωθείς
Ναι νομίζεις πως θα αντέξεις αλλά θα σκοντάψεις στην λάσπη
Και τότε
Χα!
Τότε θα το ξεφορτωθείς με το πιο βάναυσο τρόπο
Θα το βιάσεις μέχρι να σιχαθείς ο ίδιος σου τον εαυτό σου
Δεν θα υπαρχεις, εξαλου ούτε στο παρελθόν υπήρχες
Τελικά υπάρχει??
Παρελθον. μελλον. παρων
Τι υπάρχει?...
αυτός ο άνεμος έχω ξαναπεί δεν είναι ωραίος μου χαλάει το μαλλί
και γίνομαι ωραιος… δεν αρέσει να είμαι ωραίος
καλούπι
αυτό χρειάζομαι ένα καλούπι να μπω και να χαθώ αργά και βασανιστικά
στο πυθμένα μιας θάλασσας ,αίμα και πάλι αίμα
μου λείπουν οι ποεντ μου αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα που θα αναλύσω άλλη φορά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου